7 dingen over mij-hoe saai wil je het hebben?

Marguerita heeft mij getagged en dat betekent dat ik 7 dingen over mijzelf mag vertellen. Nou of er nu zoveel te vertellen is?

Als eerste zal ik toegeven dat mijn leven supersaai kan zijn. Ik heb ooit een workshop een week uit mijn leven gedaan en echt er gebeurde die week helemaal niets spannends. En dat vind ik eigenlijk prima. Als mijn leven gewoon zijn gangetje gaat en de mensen om me heen zijn gezond en gelukkig is alles prima.

Ten tweede; je hoeft ook weer niet altijd gelukkig te zijn. Wij hebben 1 zoon en toen hij klein was dacht ik als hij maar gelukkig is. Nu dat is een utopie en eigenlijk ook een veel te zware last. iedereen heeft wel eens een pestbui ook mijn kind en altijd maar gelukkig zijn is ook zo saai. Dus durf te leven en daar hoort verdriet en geluk bij.

Ten derde vertel ik eigenlijk zelden wat voor werk ik doe. Ik heb het gevoel dat mensen mij anders benaderen of anders tegen me aankijken als ze weten wat ik doe. Maar aan de andere kant ben ik ook heel trots op het werk wat ik doe en wat we (het blijft een teamprestatie) de laatste jaren bereikt hebben. Een tipje van de sluier vind je op www.apotheekroosendaal.nl

Als vierde wil ik wel kwijt dat ik tot voor een jaar of 2 altijd heb paard gereden. Rond mijn 16de kreeg ik mijn eerste paard. Nadat ik zelf werkte en in Bergen op Zoom was gaan wonen heb ik weer een paard gekocht. In totaal heb ik 4 paarden gehad (niet tegelijk maar na elkaar). Nu ongeveer 1,5 jaar geleden heb ik de laatste verkocht vanwege een slepende liesblessure maar ik mag er nog steeds mee kroelen/poetsen en zelfs op rijden van degene die hem gekocht heeft.

Als vijfde zal ik dan maar toegeven dat ik dat nooit doe (kroelen/poetsen en zelfs rijden). Het is erg maar ik zie hem nog maar zelden. De nieuwe eigenaar houd me wel op de hoogte en Pinkster maandag gaat ze haar derde wedstrijd rijden hier in Bergen op Zoom en dan ga ik kijken en foto's maken als een trotse ex-eigenaar.

Als zesde iets wat mensen die mij kennen wel weten maar je kan het niet vaak genoeg zeggen, ik houd van mijn zoon en ik ben ontzettend trots op hem.Hij is vanwege dyslexie 3 jaar heen en weer gereden naar speciaal onderwijs in Breda. Bijna iedere dag wagenziek. Maar hij heeft het overwonnen en heeft nu op de gewone basisschool VMBO-t/HAVO gescoord zonder dat er rekening is gehouden met zijn dyslexie. Bob je bent een (bijna-je zou eens mee kunnen gaan winkelen,LOL) ideale zoon.

Als laatste wil ik julie wel vertellen dat ik supersaai al bijna 30 jaar samen ben met dezelfde man. Echt in die supersaaie week uit mijn leven zit een hoofdrol voor mijn beide mannen.